فولاد ضد زنگ AISI 316/316L

تفاوت بین فولاد ضد زنگ 316 و 316L

تفاوت بین فولاد زنگ نزن 316 و 316L در این است که 316L دارای حداکثر کربن 0.03 است و برای جوشکاری خوب است در حالی که 316 دارای سطح متوسط ​​کربن است. 316 و 316L آلیاژهای آستنیتی هستند، به این معنی که این محصولات فولادی ضد زنگ در اثر استفاده از مقاومت در برابر خوردگی برخوردار می شوند. محلول جامد غیر مغناطیسی کاربید آهن یا کربن موجود در آهن در فرآیند تولید.

این آلیاژها علاوه بر کروم و نیکل حاوی مولیبدن هستند که باعث می شود در برابر خوردگی مقاوم تر باشند. مقاومت در برابر خوردگی حتی بیشتر توسط 317L ارائه می شود، که در آن محتوای مولیبدن به 3 تا 4 درصد از 2 تا 3 درصد موجود در 316 و 316L افزایش می یابد.

خواص و موارد استفاده از فولاد ضد زنگ 316 و 316L

این آلیاژها به دلیل خواص جوشکاری عالی خود که توسط فرآیندهای همجوشی و مقاومتی به یکدیگر متصل می شوند، شناخته شده اند. نسخه کم کربن 316 لیتری در محیط های خورنده ترجیح داده می شود. مهم است که اطمینان حاصل شود که مس و روی در محل جوش به آلاینده تبدیل نمی شوند، زیرا این می تواند ترک ایجاد کند. ساخت 316 و 316L به اشکال مختلف معمول است. آنها ممکن است بر روی تجهیزاتی شبیه فولاد کربنی تشکیل شوند و به راحتی خالی و سوراخ می شوند. چکش خواری عالی به این معنی است که آنها در کشیدن عمیق، چرخش، کشش و خم شدن عملکرد خوبی دارند.

ویژگی های مکانیکی

در بین تمام فولادها، فولاد زنگ نزن آستنیتی کمترین نقطه تسلیم را دارد. بنابراین، با توجه به خواص مکانیکی، فولاد زنگ نزن آستنیتی بهترین ماده برای ساقه نیست، زیرا برای اطمینان از استحکام مشخص، قطر ساقه افزایش می یابد. نقطه تسلیم را نمی توان با عملیات حرارتی بهبود بخشید، اما می توان با شکل دهی سرد آن را بهبود بخشید.